Byli oskarżani o sympatie satanistyczne i nazistowskie - głównie za sprawą charakterystycznego kroju liter SS w logo zespołu.
Tropiciele spiskowych teorii odczytywali nazwę zespołu jako akronim zwrotu Knights In Satan's Service (Rycerze w służbie Szatana). Ale niezrażeni tym muzycy Kiss grają już razem od ponad 40 lat.
Zianie ogniem, plucie krwią, dymiące gitary, imponująca pirotechnika, hydrauliczne podnośniki wynoszące muzyków ponad szalejący tłum. Do tego wszystkiego,szokujący nobliwe matrony,image muzyków, ukrywających twarze pod warstwą makijażu - to wszystko świat rock'n'rolla zawdzięcza w dużej mierze czwórce z Wielkiego Jabłka. Warto o tym pamiętać, gdy dziś ogląda się popisy Gwar czy Lady Gagi.
U szczytu swej popularności, w drugiej połowie lat 70., zamieszanie wokół Kiss doprowadziło do wybuchu za Oceanem prawdziwej KISSterii. Muzycy stali się bohaterami komiksów. Znakomicie sprzedawały się: laleczki, zestawy do makijażu ("Kiss Your Face Makeup"), maski halloweenowe, gumy do żucia i wszystko inne, na czym tylko udało się umieścić logo zespołu.
W latach 1977-79 sam tylko tzw. merch przyniósł ponad 100 mln dolarów dochodu. Cały ten cyrk nie może jednak przesłonić faktu, że melodyjny rock'n'roll z hard rockowym przytupem w wykonaniu Kiss skutecznie infekował umysły młodych Amerykanów - dla wielu stanowiąc zaproszenie w świat cięższych dźwięków. Kiss, jako zespół, który miał fundamentalny wpływ na kształtowanie ich przyszłych muzycznych osobowości, wskazują nie tylko muzycy Mötley Crue i Skid Row, ale też giganci metalowej ekstremy z nieodżałowanymi Chuckiem Schuldinerem i Dimebagiem Darrellem na czele. Ten ostatni został zresztą pochowany w trumnie z logiem Kiss i wizerunkami muzyków.
Trudno w nieskończoność wciskać ludziom prezerwatywy, noże i lampki nocne, a do tego wyprzedawać areny, bazując tylko i wyłącznie na własnej legendzie, dlatego muzycy Kiss udowodnili, że wciąż wiedzą, na czym polega prawdziwy rock'n'roll. "Sonic Boom" (2009) i "Monster" (2012) to Kiss, jaki znamy i kochamy.