"Tuonela" | CD | Amorphis

"Tuonela" to album, na którym Pasi Koskinen po raz pierwszy odpowiedzialny jest praktycznie za całą warstę wokalną, bo growli tu jak na lekarstwo. Muzycznie Amorphis postawili na eksperymenty i inkorporowali elementy orientalne. Zamiast ryków rannego niedźwiedzia - są obecnie szczątkowo, jedynie w "Greed" - pojawiły się: saksofon, sitar i flet i to chyba najkrótsze i najbardziej trafne podsumowanie ówczesnej ewolucji Finów.

Delikatne, pływające dźwięki "The Way" zapowiadają, że zespół postawił na kreowanie rozmarzonych pejzaży. W cień usunięte zostały elementy świadczące o death metalowych korzeniach. Na plany pierwsze wysunęły się te wskazujące na ciągotki progresywne i folkowe - nie tylko skandynawskie, bo także o orientalnej proweniencji ("Nightfall"). Dominuje nastrojowe rock/metalowe granie w umiarkowanych tempach ("Shining") z pulsującym keyobardem w tle. Same kompozycje są prostsze niż w przeszłości. Uwagę przykuwać mają chwytliwe refreny, a nie zmiany nastrojów.