Gothic

Wszystko zaczęło się od muzyki. W Polsce pod koniec lat 70. i na początku 80. to między innymi Robert Smith i Siouxsie Sioux, Depeche Mode czy Anne Clark wprowadzili mrok do sfery dźwięków. Zimne dźwięki, czarne ubrania, ciemny makijaż, rozmazana szminka, zmierzwione włosy. Towarzyszyły temu częściowo dziwaczne teksty pełne melancholii i grozy. Rzekomo idealny świat, który był przedstawiany na scenie i w życiu codziennym, został wywrócony do góry nogami. W post-punku i nowej fali królował chłód, minimalizm, zmęczenie światem, mrok i zagrożenie.

Dobrodziejstwo dla wielu młodych ludzi, którzy w tamtym czasie odnajdywali w tej muzyce swoje uczucia. Między wielkimi mocarstwami trwała zimna wojna, niszczenie środowiska było ważnym tematem, a w wiadomościach oficjalnie mówiono o zbliżającej się wojnie nuklearnej. Nie wszyscy z tych, którzy w tamtych czasach w ciemnych piwnicach oddawali się muzyce gotyckiej, świadomie mieli na myśli ideologię czy otwarty bunt. Wielu młodych ludzi chciało po prostu być innymi ludźmi lub naśladować swoich muzycznych idoli. Dla innych była to scena cichego, smutnego, czarnego protestu. Chociaż początki czarnej sceny sięgają angielskiego post-punka, subkultura ta zjednoczyła się w Polsce dopiero na początku lat 80. Tak zwane ghule lub ciemności były uważnie obserwowane przez służby bezpieczeństwa państwa. Jednak Robert Smith z The Cure był stylistycznym i muzycznym bohaterem czarnej subkultury w państwie robotniczym i chłopskim, a ludzie chcieli naśladować jego strój.

Czarne stroje były bezpośrednim przeciwieństwem kolorowej mody lat 80. i tym samym wyrazem kontrkultury, która odrzucała wszechobecne neonowe kolory. W związku z bladymi twarzami i ciemnym kohlem, istniały firmy takie jak Bogey`s, które reklamowały ponurą modę w magazynach młodzieżowych.

Gumowe spodnie, spiczaste gotyckie buty, luźne topy dla falangistów, falbaniaste koszule, brokat i jedwab dla Nowych Romantyków, którzy bawili się rozmyciem płci, naśladując takich artystów jak Visage czy Boy George z Culture Club. Już wtedy subkultura składała się z różnych nurtów, takich jak ciapowaci Goci w czarnych strojach, chłodni macherzy, noworomantycy w melancholijnych kolorach i EBM-owcy w bojowych strojach, których zespoły czerpały inspirację z hałaśliwej muzyki industrialnej.

Ponieważ w Polsce nie można było tego wszystkiego kupić, ludzie stali się pomysłowi. Tak więc ubrania kapłanów, a zwłaszcza czarne koszule sędziowskie, musiały służyć jako czarne stroje po ciężkiej pracy fizycznej.

Inspiracje do stworzenia gotyckich strojów i stylizacji zostały zaczerpnięte między innymi z literatury gotyckiej. Mroczne, tajemnicze, stare, uciążliwe, przerażające: to cechy tak zwanej literatury gotyckiej z końca XVIII wieku w Anglii. Prasa muzyczna uznała, że to trafne określenie i w pewnym momencie wymyśliła termin Gothic Rock, od którego wzięło się określenie scena gotycka. Filmy, seriale i komiksy również kształtowały wizerunek czarnej sceny.

Dziwni młodzieńcy w naturalny sposób przerażali społeczeństwo. Pokazywali ludziom śmierć i zło, wywracali do góry nogami normy społeczne, łamali tabu i prowokowali swoim wyglądem. Szybko zaczęto opowiadać o złowrogich rytuałach, bezczeszczeniu grobów, satanizmie i okultyzmie. Scena nie obalała tych uprzedzeń, ponieważ chciała się zdystansować od normalnego społeczeństwa, a nie mogło jej zaszkodzić, jeśli "normalni" trzymali się z daleka ze strachu. Poza tym wiele symboli chrześcijańskich i okultystycznych było nie tylko cudownie tajemniczych, ale też doskonale nadawało się do wygłaszania oświadczeń. Jednak w przeciwieństwie do punków czy hipisów, czarna scena nie chciała zmian politycznych, ale swojego spokoju. Nie polityka ani religia łączyły tę scenę, ale muzyka i poczucie przygnębienia. Dzieci nocy chciały być wśród swoich, słuchać ich muzyki i nie musieć się tłumaczyć.

To, co jeszcze w latach 80. wielu rodziców uważało za "fazę" swoich dzieci, teraz przerodziło się w styl życia. Ci, którzy byli jej częścią wtedy, często są nią do dziś. Każde nowe pokolenie przynosiło ze sobą muzyczne i wizualne wpływy swoich czasów. Dziś istnieją liczne festiwale gotyckie, imprezy gotyckie i scena, która łączy wszystkie grupy wiekowe i bardzo wiele stylów muzycznych. Jak wszystkie subkultury, scena gotycka zmaga się z komercjalizacją i swoją autentycznością. Mimo to do dziś sprawia wrażenie powściągliwego i defensywnego, koncentrując się na sobie.