Spiczaste i bardzo płaskie buty z gładkiej, patentowej lub zamszowej skóry, zamykane na centralny zamek błyskawiczny i srebrne klamry, były znakiem rozpoznawczym dla wyznawców czarnej sceny w latach 80. Tak zwane pikes (od angielskiego słowa "pike" = koronka) wywodzą się ze średniowiecznego buta z dziobem, który został przywieziony do Europy z Orientu przez krzyżowców pod koniec XI wieku. W tym miejscu but stał się modnym elementem przyciągającym wzrok ludzi z wyższych sfer. Kilkaset lat później but przeżył odrodzenie w gotyku i stał się najważniejszą cechą rozpoznawczą ówczesnej sceny. Pikes nigdy nie były wygodne, ciepłe ani praktyczne, zawsze były śliskie, ciasne, zbyt zimne i zawsze łapałeś się za palce na schodach. Jeśli dodać do tego spiczasty obcas, to agonia była idealna.
Ale nie wszyscy goci nosili spiczaste buty na początku sceny. Popularne były też buty Dr. Martens - robotnicze buty z pneumatyczną podeszwą, nazwane tak na cześć niemieckiego lekarza. Były już noszone przez punków pod koniec lat 70-tych, ponieważ były to solidne i wygodne buty. Później firma "Doc Martens", jak ją nazywano dla uproszczenia, produkowała tylko buty dla subkultur i indywidualistów i do dziś zaopatruje scenę w tę alternatywę.