"Odalheim" | CD | Unleashed

Ktoś mógłby kręcić nosem: Przecież oni wciąż grają to samo. No i co z tego? Czy ktoś wymaga od Motorhead i AC/DC stylistycznych wolt? Wyobrażacie sobie Bolt Thrower łupiących math-core'a? Naprawdę chcielibyście, by Slayer nagrał dubstepowy krążek? Są zespoły, które albo kombinują w umiarkowanym stopniu, albo nie zmieniają sie wcale i chwała im za to.

Unleashed okopał się na pozycjach zajętych przed z górą dwoma dekadami i ostrzeliwuje wroga death metalową amunicją. Johnny mówi o byciu głodnym. I słyszymy tu zespół, który niczym drapieżnik chce gołymi łapskami rozszarpać ofiarę i wgryźć się zębami w surowe mięso. Nihil novi, ale jakże dobrze się tego słucha.