Poezja nagrobna jest prawdopodobnie powodem, dla którego czarna scena nadal chętnie zajmuje się poezją. W połowie XVIII wieku poeci grobowi pisali o cmentarzu, a nawet na nim. Tematy takie jak samotność, śmierć i przemijanie były centralnym punktem ich utworów. Goci niekoniecznie znają historię literatury, ale korzystają z jej odłamów.
Wiersze mogą być melancholijne, smutne, artystyczne, zagubione w myślach, a nawet gniewne. W każdym razie poezja wiąże się z intensywnymi uczuciami i introwertycznym spojrzeniem na świat - a to doskonale pasuje do sceny gotyckiej. Ale nie tylko czytanie poezji jest popularne, również pisanie wierszy jest szeroko rozpowszechnione wśród gotyków. Odpowiednie magazyny sceniczne miały i nadal mają swoje działy, w których "czarni" czytelnicy mogą publikować swoje rymy. Wydawano nawet specjalne numery z wierszami czytelników.
Rymowanki nie kończą się również na scenie. Niektórzy artyści wykorzystują znaną poezję w swoich piosenkach. Na przykład piosenka Annabel Lee zespołu Cruxshadows nawiązuje do wiersza o tym samym tytule autorstwa Edgara Allena Poe. Zespół Tanzwut zajął się balladą o "Uczniu czarnoksiężnika" Johanna Wolfganga von Goethego, a The Cascades wykonali Hexeneinmaleins Goethego. Zespół Omnia również poruszał się w tematyce poezji. Oprawili w muzykę wiersz Edgara Allena Poe "Kruk". Jeśli wierzyć Wikipedii, międzynarodowe badania wykazały, że 48% ankietowanych gothów lubi poezję i teksty piosenek. Nawiasem mówiąc, teksty piosenek "New German Death Art" bardzo często przypominają poezję i lirykę.
